Her şeye yeniden başlamak,
Olanı kabullenmek için.
Yeniden yaşamak için.
Belki yeniden doğmak için.
Laetitia Colombani, Uçurtma isimli eserinde yeniden başlamak üzerine böyle yazmış.
Her doğum günümüzde, her yeni yılda, her mevsim başlangıcında, her ay başında, her hafta başında yeniden başlamaya, bir şeyleri eskisinden daha farklı yapmaya söz veririz ya da bunu dünyadan dileriz. Şüphesiz ki ‘’dünya’’ bize herhangi bir şey borçlu değil. O yüzden yeniden başlamak da insanın kendi omzunda olan bir sorumluluk, kendi elinde olan bir seçim.
Peki gerçekten nasıl başlarız yeniden? Bir önceki günden farklı düşünmüyorsak, hissetmiyorsak ve davranışlarımız aşağı yukarı aynıysa yeniden başlamak nasıl mümkün olur? Cevabı hepimiz biliyoruz ki böyle bir şey de mümkün olmayacak. Tam da bu nedenle bir şey durmamızı sağladığında, yeniden başlama arzusu oluşturduğunda değerlendirmemiz gereken şeyler var. Olanı kabullenmemiz gerek. Yaşamımızda ters giden, mutlu olmadığımız pek çok şeye tıpkı güzel olan her şeye olduğu gibi belirli miktarlarda katkı sunduk. Bana kızmayın, içinizde bir parça doğru söylediğimi biliyor. Evet elbette hayatımızın yolunu sadece biz getirmedik buraya, dış değişkenler ve diğer insanlar buna katkı sundu ancak direksiyonda her zaman biz varız.
Pek çok son gördük son yıllarda, pandemiyle birlikte tokalaşmaya, öpüşmeye, eskisi kadar sık dışarıda olmaya, bir arada olmaya son verdik. Ardından hepimizi büyük ya da küçük ölçüde etkileyen ekonomik krizle karşı karşıya kaldık. Eskiden alabildiğimiz şeyleri artık almaya son verdik, gidebildiğimiz yerlere gitmeye son verdik. Ve şimdi deprem, yaşamlar sona erdi, iş kaynakları, anılarımızda kalan şehir görüntüleri vb. pek çok şey. İster tam içinde olalım ister biraz dışında, etkilendik. Sık sık duraklamak zorunda kaldık. Umutsuzlaştık. Artık yeni yılı o kadar da coşkuyla karşılamaz olduk. Kendimize dair parçaları da yitirdik.
Kabul etmenin çok rahatlatıcı olduğu bir nokta var: Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Çabanız bu yöndeyse bundan vazgeçerek başlayabilirsiniz o yeni başlangıca. Artık başka bir siz, başka bir çevre, başka koşullar var. Şimdi buradan başka bir ‘’rutin’’ başka ‘’mutluluk’’ başka ‘’hayat amaçları’’ ortaya çıkacak. Buna izin verin, algınızı yalnızca bunlara açın.
Yeniden başlamak ve belki de yeniden doğmak için, eskiyi bırakmaya gönüllü olmak gerekir. Gönüllü olmakla birlikte hazır olmak. Kimse hazır olmadığı bir başlangıca zorlanmamalı. Bebekler kasları geliştikçe, kemik yapısı güçlendikçe ve kalkıp gitmeye hazır olduğunda yürümeye başlar. Bizler de o başlangıca ruhsal/bedensel gücümüz ve hazır bulunuşluğumuzla ulaşacağız.
Comentários